BİRGÜN YAZARINDAN ÇAĞRI; ETO BİTSİN, TARAF BİTMESİN!
BirGün yazarı Ümit Alan, Ahmet Altan ve Yasemin Çongar'ın istifalarının ardından medyada başlayan Taraf'ın geleceği tartışmasına katıldı.
TARAF ASIL ŞİMDİ BİTMESİN
Ahmet Altan, Taraf gazetesinden istifasını açıkladığından bu yana Taraf’ın geçmişi ve geleceği tartışılıyor. Açıkçası heyecan verici bir süreç, ama ben özellikle Taraf’ı sevmeyenlerin "Taraf bitti" diye zil takıp oynamasını anlamıyorum. Taraf gazetesinin tarafında olmayıp "Taraf bitmiş" diye sevinmek Fenerli Bekir İrtegün’ün geçen pazar günkü derbide topu kendi ağlarına çakması gibi bir şey. Çünkü Taraf’ın asıl şimdi yaşaması lazım. Bu haftaki Köşe Vuruşu’nda bu sorunun cevabını vermeye çalışacağım.
MİSYON
Taraf gazetesi yazarlarının şu sıra hep bir ağızdan "misyon bitmedi" diye bağrışması manidar. Taraf gazetesinin "sivilleşme, demokratikleşme" paketine sarmaya çalıştığı, kimilerinin bilerek, kimilerinin bilmeyerek desteklediği veya içinde yer aldığı bir "yeni otoriteyi inşa etme" misyonu vardı evet. Belki kandırıldılar, itiraf etmedikleri sürece bunu bilemeyiz. Bugün "Ergenekon, Oda Tv ve Balyoz davaları inandırıcılığını yitirdi" diyenlerin birçoğu bu davalar başladığında haklı olarak heyecanlanmıştı. Önceleri, "kurunun yanında yaş da yanar" diye geçiştirilen hukuk ihlallerinin bir süre sonra davaların asıl kimliğini oluşturmaya başlamasıyla biraz süreci okuyabilen ve kötü niyetli olmayan herkes pozisyonunu yeniden gözden geçirdi. Bu sürecin sonunda Ahmet Altan aniden hükümet muhalifi bir pozisyon aldı. Hem de ne muhalefet...
ALTAN’IN ÖNGÖRÜSÜ
Ahmet Altan, Taraf gazetesindeki en deneyimli insan olarak işlerin sarpa sardığını görmüştü. Önceleri övgüde ölçü tanımadığı Başbakan Erdoğan’a sonraları Allah ne verdiyse saldırmasının nedeni buydu. Gazeteyi olmasa da kendisini kurtarmasının başka bir yolu yoktu. Ahmet Altan’a haksızlık etmeyelim önce gazeteyi de kurtarmak için bir hamle yaptı, Sözcü ve Emin Çölaşan çizgisine yaklaşan zehir zemberek bir muhalif dil tutturdu, ancak gazetenin içinde güçlü bir dirençle karşılaştı. Belli ki, gazetenin patronu da Altan’ı desteklemedi. Böylece Ahmet Altan en yakınındaki birkaç kişiyle beraber gazeteden koptu. Son demde yaptığı muhalif salvolarla -belki Türkiye’nin hafızasızlığına güvenerek- neredeyse geçmişte attığı manşetleri bile unutturuyordu.
TARAF NİYE BİTMESİN?
Şimdi geride kalanların iktidar savaşını izleyeceğiz. Kimisi sosyal medyada bir kadın gazeteciye şantaj yapacak kadar alçaldı, kimisi Taraf’ı eleştirenlerden birine "Seni PKK bile kaçırıp serbest bırakmıştı" gibi en seviyesiz belaltı vuruşların peşinde. Bunlar daha bir şey değil. Türkiye öyle bir noktaya geldi ki, her geçen gün yaşananlar Taraf gazetesinin neyin çığırtkanlığını yaptığını ortaya çıkaracak. Nitekim geçmişte askeri vesayetin, tek parti diktatoryasının üstlendiği pek çok misyonu şimdiki iktidarın üstlendiği günlerden geçiyoruz. Alın son örnek, ÖDP’nin "AKP Düzenini Yıkalım, Türkiye’yi Yeniden Kuralım" kampanyasına İstanbul Valiliği izin vermedi. Bir siyasi partinin, tamamen siyasi argümanlarla başlattığı kampanyayı yasaklamakta sakınca görmeyen bir otoriteyle karşı karşıyayız. BDP’lilerin yaşadıkları zaten ortada. Böyle örnekler çoğalacak ve Taraf gazetesinin açık kaldığı her gün, bitmedi dedikleri o kutsal misyon için turnusol kağıdı vazifesi görecek. O yüzden Taraf’ın asıl şimdi yaşaması, açık kalması şart. Kapatıp gitselerdi her şey hafızasızlığa yenilecekti. Kapatıp gitselerdi, sonradan nasıl asıllarına rücu edeceklerini göremeyecektik. O yüzden şimdi "mission not accomplished"* diye başlık atan Taraf yazarlarını destekliyor "show must go on"** diyorum. Buna ihtiyacımız var çünkü. Yani rahat olun, Taraf bitmedi. İyi ki bitmedi.
*Misyon tamamlanmadı.
**Şov devam etmeli.
Ümit Alan/Birgün
Ahmet Altan, Taraf gazetesinden istifasını açıkladığından bu yana Taraf’ın geçmişi ve geleceği tartışılıyor. Açıkçası heyecan verici bir süreç, ama ben özellikle Taraf’ı sevmeyenlerin "Taraf bitti" diye zil takıp oynamasını anlamıyorum. Taraf gazetesinin tarafında olmayıp "Taraf bitmiş" diye sevinmek Fenerli Bekir İrtegün’ün geçen pazar günkü derbide topu kendi ağlarına çakması gibi bir şey. Çünkü Taraf’ın asıl şimdi yaşaması lazım. Bu haftaki Köşe Vuruşu’nda bu sorunun cevabını vermeye çalışacağım.
MİSYON
Taraf gazetesi yazarlarının şu sıra hep bir ağızdan "misyon bitmedi" diye bağrışması manidar. Taraf gazetesinin "sivilleşme, demokratikleşme" paketine sarmaya çalıştığı, kimilerinin bilerek, kimilerinin bilmeyerek desteklediği veya içinde yer aldığı bir "yeni otoriteyi inşa etme" misyonu vardı evet. Belki kandırıldılar, itiraf etmedikleri sürece bunu bilemeyiz. Bugün "Ergenekon, Oda Tv ve Balyoz davaları inandırıcılığını yitirdi" diyenlerin birçoğu bu davalar başladığında haklı olarak heyecanlanmıştı. Önceleri, "kurunun yanında yaş da yanar" diye geçiştirilen hukuk ihlallerinin bir süre sonra davaların asıl kimliğini oluşturmaya başlamasıyla biraz süreci okuyabilen ve kötü niyetli olmayan herkes pozisyonunu yeniden gözden geçirdi. Bu sürecin sonunda Ahmet Altan aniden hükümet muhalifi bir pozisyon aldı. Hem de ne muhalefet...
ALTAN’IN ÖNGÖRÜSÜ
Ahmet Altan, Taraf gazetesindeki en deneyimli insan olarak işlerin sarpa sardığını görmüştü. Önceleri övgüde ölçü tanımadığı Başbakan Erdoğan’a sonraları Allah ne verdiyse saldırmasının nedeni buydu. Gazeteyi olmasa da kendisini kurtarmasının başka bir yolu yoktu. Ahmet Altan’a haksızlık etmeyelim önce gazeteyi de kurtarmak için bir hamle yaptı, Sözcü ve Emin Çölaşan çizgisine yaklaşan zehir zemberek bir muhalif dil tutturdu, ancak gazetenin içinde güçlü bir dirençle karşılaştı. Belli ki, gazetenin patronu da Altan’ı desteklemedi. Böylece Ahmet Altan en yakınındaki birkaç kişiyle beraber gazeteden koptu. Son demde yaptığı muhalif salvolarla -belki Türkiye’nin hafızasızlığına güvenerek- neredeyse geçmişte attığı manşetleri bile unutturuyordu.
TARAF NİYE BİTMESİN?
Şimdi geride kalanların iktidar savaşını izleyeceğiz. Kimisi sosyal medyada bir kadın gazeteciye şantaj yapacak kadar alçaldı, kimisi Taraf’ı eleştirenlerden birine "Seni PKK bile kaçırıp serbest bırakmıştı" gibi en seviyesiz belaltı vuruşların peşinde. Bunlar daha bir şey değil. Türkiye öyle bir noktaya geldi ki, her geçen gün yaşananlar Taraf gazetesinin neyin çığırtkanlığını yaptığını ortaya çıkaracak. Nitekim geçmişte askeri vesayetin, tek parti diktatoryasının üstlendiği pek çok misyonu şimdiki iktidarın üstlendiği günlerden geçiyoruz. Alın son örnek, ÖDP’nin "AKP Düzenini Yıkalım, Türkiye’yi Yeniden Kuralım" kampanyasına İstanbul Valiliği izin vermedi. Bir siyasi partinin, tamamen siyasi argümanlarla başlattığı kampanyayı yasaklamakta sakınca görmeyen bir otoriteyle karşı karşıyayız. BDP’lilerin yaşadıkları zaten ortada. Böyle örnekler çoğalacak ve Taraf gazetesinin açık kaldığı her gün, bitmedi dedikleri o kutsal misyon için turnusol kağıdı vazifesi görecek. O yüzden Taraf’ın asıl şimdi yaşaması, açık kalması şart. Kapatıp gitselerdi her şey hafızasızlığa yenilecekti. Kapatıp gitselerdi, sonradan nasıl asıllarına rücu edeceklerini göremeyecektik. O yüzden şimdi "mission not accomplished"* diye başlık atan Taraf yazarlarını destekliyor "show must go on"** diyorum. Buna ihtiyacımız var çünkü. Yani rahat olun, Taraf bitmedi. İyi ki bitmedi.
*Misyon tamamlanmadı.
**Şov devam etmeli.
Ümit Alan/Birgün