BALÇİÇEK İLTER HABERTÜRK'TEN AYRILIRKEN HANGİ ÖNEMLİ İSME VEDA ETMEDİ?

Balçiçek İlter, Gazete Habertürk'te son yazısında Turgay Ciner, Kenan Tekdağ ve editörlerine teşekkür ederken Fatih Altaylı'nın adını bile anmadı..

Bana biraz müsaade!

PEŞİNEN söyleyeyim, bu bir veda yazısı değil...
Kısa bir ayrılık diyelim...

Kurulduğu günden bu yana içinde bulunmaktan büyük gurur ve keyif duyduğum Habertürk Gazetesi'ndeki köşemi sonlandırıyorum. Vay! Sonlandırıyorum deyince... Ne acayip bir cümle oldu! Havalı! Yok öyle bir şey tabii...

Öncelikle patronum Turgay Ciner ve Medya Grup Başkanım Kenan Tekdağ'a büyük bir teşekkür... Haklarını ödeyemem... Onlar ''Yaz'' dedi, yazdım... Zaman zaman bazı yazılardan sonra ''Acaba uzatmaları mı oynuyorum?'' diye düşünmedim değil...

O zaman da kendi kendime ''Yazma dedikleri yere kadar''dedim... Ama bir gün bile müdahale edilmedi, bir gün bile"Yanlış yazmışsın, yazma" denilmedi... Yok böyle bir lüks medyada, biliyorum. Teşekkürün büyük kısmı onadır...
Bugün ise... Eğer ''Bir nefes al'' diyorlarsa bana...
Vardır bir bildikleri herhalde...
Belki hepimizin topluca bir nefes almaya ihtiyacı vardır

Memleketin tüm olumsuzlukları, etrafımızı sarıp sarmalayan o şiddet, kötülük dalgasıyla başa çıkmak bir tarafa... Bizim de arınmamız gerekiyor galiba. Biz gazetecilerin... Durup kendi kendimize düşünmemiz, ''Niye bu kadar nefret?'' diye sormamız lazım. Ve bir de anlasak ki mevkiler çoook ama çok geçici... Küçük yaşta öğrendim o dersi...

Ben yine de iflah olmaz bir iyimser olarak, ''insan''a inanıp''insan''a güvenmeye devam edeceğim.
Ne benimki ilk ayrılık, ne de son olacak...
Üstelik 5 yıl arayla böyle yazılar kaleme alır oldum, alışkanlık yaptı...
Şaka bir yana, bir teşekkür de sizlere...

Bu köşeyi yaşatan, besleyen, her daim arkamda olduğunu hissettiğim okuyuculara...
İki gündür yolladığınız bütün mesajları sakladım. Çok kıymetlisiniz benim için...
Fazla uzatmadan, bu köşedeki yazıları ilk okuyan meslektaşım Recep'e ve sayfa editörlerime de selam olsun... Zordur yazarlarla uğraşmak, bilirim. Sağ olun var olun...

Hani Oscar almışım da teşekkür konuşması yapıyormuşum gibi hissettim kendimi...
Yok, ailemi, ikizleri, arkadaşları işin içine katmayacağım, söz, teşekkür faslı bitti...:)
Diyeceğim odur ki...

Bir gün bir yerlerde tekrar buluşuruz...