AHMET HAKAN SONER YALÇIN OLAYINDAN HANGİ DERSLERİ ALDI?

Soner Yalçın olayından çıkardığım on bir ders

BİR: Kimseye güvenmemeliyim. İçeri düştün müydü, ayağın tökezledi miydi, adamın üstüne çullanıverirler.
İKİ: Ben içeride savcının “O haberi niye yaptın? O başlığı niye attın?” türü sorularına yanıt verirken, dışarıdakiler “Bunun basın özgürlüğüyle ne ilgisi var canım, adam örgütten içeri alındı” diye yazabilirler. Yani her şeye hazırlıklı olmalıyım.
ÜÇ: Eğer içeri düşersem, “Ben Abdi İpekçi’nin mirasını üstlendim” ya da “Ben bugünün Uğur Mumcu’suyum” gibi büyük laflar etmemeliyim.
DÖRT: Telefonda konuşurken kamu önünde konuşur gibi konuşmalıyım.
BEŞ: Hemen ve derhal bilgisayarımdaki bütün notları temizlemeliyim.
ALTI: Allah’tan yazılı not almıyorum ama yine de eski mektupları falan şöyle bir karıştırsam hiç fena olmaz.
YEDİ: Bu zamana kadar hep “Bizde iyi kötü basın özgürlüğü var” diyordum. Artık bu tür cümleler kurmasam iyi olur.
SEKİZ: En demokrat bildiğim kalemler bile, bir gün içeri düşersem “Ahmet Hakan mı demokrat? Bırakın canım... Nokta dergisi basılırken tek bir satır bile yazmamıştı” diye yazabileceklerini hesaba katmalıyım.
DOKUZ: Haklarında yazdığım ya da yazmadığım magazin figürlerinin, köşe yazarlarının, siyaset erbabının, mekan sahiplerinin üzerimde “Oh olsun” diye tepinmelerine şimdiden hazır olmalıyım.
ON: Eğer bir gün içeri düşersem, hangi konudan içeri düştüğüme bakılmaksızın, “Ama o da Nişantaşı’ndan fazla söz etmişti” bile denilebilir. Buna da hazır olmalıyım.
ON BİR: Telefonlar dinleniyordur diye Kaddafi hakkında bile yorum yapmaktan ödü kopan anneme artık gülmemeliyim.

Ahmet Hakan / www.hurriyet.com.tr