"AH CEM UZAN KENDİN ETTİN KENDİN BULDUN!.." CEM UZAN'I ŞOKE EDECEK YAZI!..
Cem Uzan, Türkiye´de at oynatıp kılıç şakırdattığı yıllarda, resmen koca ülkenin derebeyiydi.
AH CEM UZAN KENDİN ETTİN KENDİN BULDUN
Yasa masa tanımazdı. Ellerinde Uzi ya da Akrep marka silahlı bir koruma ordusuyla dolanırdı.
Her şey onun dediğince olmalıydı.
Kapıyı tıklatıp içeri girmez; tekmeyi basar dalardı.
Yasa da, yasa koyucu da, uygulayıcı da oydu!
Günlerden bi gün, Star Televizyonu çalışanlarını toplamış, "bu yıl çok başarılı oldunuz. Size bir hafta izin veriyorum; gidin tatil yapın..." demiş, insanlar da güle oynaya tatile gittikten üç gün sonra, "izinsiz işyerini terk etmekten!" beş kuruş tazminat ödemeksizin hepsini
kapıya koymuştu!
Acımasızdı, akılların alamayacağı düzeyde.
Sevmedi mi sizin üzerinizden silindirle geçmek için yapmayacağı şey yoktu.
Şefkat, sevgi, dostluk, sadakat gibi sözcüklere teğet dahi geçmemişti.
Garip bir huyu vardı: Alacağınızı ödemezdi!
Kapısında bekletirdi günlerce.
Muhasebede bekletirdi haftalarca.
Sonunda dava açsın, diye haber yollardı.
En azından yüz tane avukatı vardı.
Dava açtınız mı da haftalarca erteletirdi davayı... Hatta aylarca.
Kısacası alın terine saygısı yoktu.
Kafayı taktı mı birine, elindeki medya gücünün bütün toplarını üzerine çevirir, `düşman´ bellediğini un ufak edene değin durmazdı mermi yağmuru. Daha anlatacak çok şey var.
Somut olaylar var.
Tanık olduğum, dinlediğim, gözlemlediğim.
Cem Uzan, "düşmez kalkmaz bir Allah var!" sözünün ne kadar doğru olduğunun somut kanıtıdır.
O kadar çok `ah´ aldı ki, onun için bir kez daha ilahi adaletin doğruluğuna inanmak zorundasınız.
Dilerim `mutludur´ Fransa´da.
Tek başına. Ellerinde makinalı tüfekli korumalarından uzak. Kılıcı kırık.
Dağ gibi parasıyla baş başa..
Onca para acaba ısıtıyor mu soğuk Paris gecelerinde onu? Dost muhabbeti yerine geçiyor mu?
Neler saçmalıyorum ben de. Hayatta bir tek gerçek dostu olmadı ki, ondan bir şey beklemeksizin yanında duran! Dilerim, elinde François Sagan´ın Merhaba Hüzün adlı kitabıyla dolanıyordur sokak sokak!
Aziz Üstel /Star
Yasa masa tanımazdı. Ellerinde Uzi ya da Akrep marka silahlı bir koruma ordusuyla dolanırdı.
Her şey onun dediğince olmalıydı.
Kapıyı tıklatıp içeri girmez; tekmeyi basar dalardı.
Yasa da, yasa koyucu da, uygulayıcı da oydu!
Günlerden bi gün, Star Televizyonu çalışanlarını toplamış, "bu yıl çok başarılı oldunuz. Size bir hafta izin veriyorum; gidin tatil yapın..." demiş, insanlar da güle oynaya tatile gittikten üç gün sonra, "izinsiz işyerini terk etmekten!" beş kuruş tazminat ödemeksizin hepsini
kapıya koymuştu!
Acımasızdı, akılların alamayacağı düzeyde.
Sevmedi mi sizin üzerinizden silindirle geçmek için yapmayacağı şey yoktu.
Şefkat, sevgi, dostluk, sadakat gibi sözcüklere teğet dahi geçmemişti.
Garip bir huyu vardı: Alacağınızı ödemezdi!
Kapısında bekletirdi günlerce.
Muhasebede bekletirdi haftalarca.
Sonunda dava açsın, diye haber yollardı.
En azından yüz tane avukatı vardı.
Dava açtınız mı da haftalarca erteletirdi davayı... Hatta aylarca.
Kısacası alın terine saygısı yoktu.
Kafayı taktı mı birine, elindeki medya gücünün bütün toplarını üzerine çevirir, `düşman´ bellediğini un ufak edene değin durmazdı mermi yağmuru. Daha anlatacak çok şey var.
Somut olaylar var.
Tanık olduğum, dinlediğim, gözlemlediğim.
Cem Uzan, "düşmez kalkmaz bir Allah var!" sözünün ne kadar doğru olduğunun somut kanıtıdır.
O kadar çok `ah´ aldı ki, onun için bir kez daha ilahi adaletin doğruluğuna inanmak zorundasınız.
Dilerim `mutludur´ Fransa´da.
Tek başına. Ellerinde makinalı tüfekli korumalarından uzak. Kılıcı kırık.
Dağ gibi parasıyla baş başa..
Onca para acaba ısıtıyor mu soğuk Paris gecelerinde onu? Dost muhabbeti yerine geçiyor mu?
Neler saçmalıyorum ben de. Hayatta bir tek gerçek dostu olmadı ki, ondan bir şey beklemeksizin yanında duran! Dilerim, elinde François Sagan´ın Merhaba Hüzün adlı kitabıyla dolanıyordur sokak sokak!
Aziz Üstel /Star