16 Ara 2010 09:30
Son Güncelleme: 23 Kas 2018 11:53
AHMET HAKAN'DAN MÜTHİŞ TAKAS ÖNERİSİ; ''BEN GİDEYİM YERİME O GELSİN!''
Hürriyet yazarı Ahmet Hakan, son günlerde medyada çokça dillendirilen takas önerisini hangi yazar için yaptı?
Fehmi Koru nasıl kurtulur
FEHMİ Koru’nun gazetesinin yazarı İbrahim Karagül, “Kendi gazetemden yazarlar, Amerikan Büyükelçisi Edelman’dan etkilendiler, beni gazetemden atmak istediler” diye yazdı.
Fehmi Abi’den “çıt” çıkmadı.
Aynı yazar, kendisini kovdurtmaya çalışan kişinin Fehmi Koru olduğunu ima etti.
Fehmi Abi’den yine “çıt” çıkmadı.
***
Bu vahim iddiaları dert etmeyen, dert edinmek istemeyen Fehmi Koru’nun tek derdi var: “Doğan Grubu”...
Varsa “Doğan Grubu”, yoksa “Doğan Grubu”...
Şunca zamandır hiç bıkmadan, hiç usanmadan ve de zerre kadar hicap duymadan hep aynı şeyleri yazıyor:
“Onları at beni al” diyor.
“Onlar yeni duruma ayak uyduramadı, ben bu işleri çok iyi bilirim” diyor.
“Başlarına gelenleri hak ettiler” diyor.
“Patron iyi, çevresi kötü” diyor. Diyor da diyor.
Mümtaz’er Türköne’nin deyişiyle bu iş Fehmi Abi açısından tam bir “patoloji” olmuş durumda.
Neredeyse hepimize yumurtayla saldıracak.
***
Oysa Fehmi Abi’nin Doğan Grubu’nu “takıntı” haline getirmesinin elle tutulur bir mazereti de yok.
Mesele “para” ise, hepimizden çok para kazanıyor.
Mesele “iyi tatil” ise, yaz aylarında benim bile gitmediğim kıyılarda tatil yapıyor.
Mesele “şatafat” ise, Papermoon’a, Sunset’e benden çok uğruyor.
Mesele “iktidara yakınlık” ise, en yakın arkadaşı Cumhurbaşkanı...
Mesele “magazine dalmak” ise, kulis atmakta, tezvirat yapmakta, arkadan konuşmakta kimse eline su dökemez.
Mesele “ev bark sahibi olmak” ise, Beykoz dolaylarında deniz gören, müstakil bir “fakirhane”si bile oldu.
Mesele “televizyonda program yapmak” ise, 5 televizyondan birden kafayı çıkarıyor.
Ama hayır!
Bunların hiçbiri kesmiyor Fehmi Abi’yi...
Bir türlü yatışmıyor, bir türlü “Allah bin bereket versin” demiyor.
Şükretmiyor, yetinmiyor, doymuyor, kanaat etmiyor.
Gözü hep “Doğan Grubu”nda...
***
Peki Fehmi Koru nasıl kurtulur?
Bana göre bu derdin iki dermanı var:
BİR: Ya Allah kurtaracak.
İKİ: Ya da bir biçimde kapağı buralara atacak.
Manevi kurtuluşun söz konusu olamayacağı artık iyice anlaşıldığına göre, geriye kalıyor bir tek transfer yöntemi.
Ben razıyım.
Murat Yetkin’in o muhteşem takas önerisinden aldığım ayakla...
Buradan açıkça teklif ediyorum:
“Ben gideyim / Fehmi Koru gelsin.”
Yeter ki...
Fehmi Koru’da herhangi bir hicap duygusuna yol açmayan, ancak onun yerine hepimizin yüzünü kızartan şu meşhur “Doğan Grubu takıntısı” son bulsun.
Ahmet HAKAN / HÜRRİYET
FEHMİ Koru’nun gazetesinin yazarı İbrahim Karagül, “Kendi gazetemden yazarlar, Amerikan Büyükelçisi Edelman’dan etkilendiler, beni gazetemden atmak istediler” diye yazdı.
Fehmi Abi’den “çıt” çıkmadı.
Aynı yazar, kendisini kovdurtmaya çalışan kişinin Fehmi Koru olduğunu ima etti.
Fehmi Abi’den yine “çıt” çıkmadı.
***
Bu vahim iddiaları dert etmeyen, dert edinmek istemeyen Fehmi Koru’nun tek derdi var: “Doğan Grubu”...
Varsa “Doğan Grubu”, yoksa “Doğan Grubu”...
Şunca zamandır hiç bıkmadan, hiç usanmadan ve de zerre kadar hicap duymadan hep aynı şeyleri yazıyor:
“Onları at beni al” diyor.
“Onlar yeni duruma ayak uyduramadı, ben bu işleri çok iyi bilirim” diyor.
“Başlarına gelenleri hak ettiler” diyor.
“Patron iyi, çevresi kötü” diyor. Diyor da diyor.
Mümtaz’er Türköne’nin deyişiyle bu iş Fehmi Abi açısından tam bir “patoloji” olmuş durumda.
Neredeyse hepimize yumurtayla saldıracak.
***
Oysa Fehmi Abi’nin Doğan Grubu’nu “takıntı” haline getirmesinin elle tutulur bir mazereti de yok.
Mesele “para” ise, hepimizden çok para kazanıyor.
Mesele “iyi tatil” ise, yaz aylarında benim bile gitmediğim kıyılarda tatil yapıyor.
Mesele “şatafat” ise, Papermoon’a, Sunset’e benden çok uğruyor.
Mesele “iktidara yakınlık” ise, en yakın arkadaşı Cumhurbaşkanı...
Mesele “magazine dalmak” ise, kulis atmakta, tezvirat yapmakta, arkadan konuşmakta kimse eline su dökemez.
Mesele “ev bark sahibi olmak” ise, Beykoz dolaylarında deniz gören, müstakil bir “fakirhane”si bile oldu.
Mesele “televizyonda program yapmak” ise, 5 televizyondan birden kafayı çıkarıyor.
Ama hayır!
Bunların hiçbiri kesmiyor Fehmi Abi’yi...
Bir türlü yatışmıyor, bir türlü “Allah bin bereket versin” demiyor.
Şükretmiyor, yetinmiyor, doymuyor, kanaat etmiyor.
Gözü hep “Doğan Grubu”nda...
***
Peki Fehmi Koru nasıl kurtulur?
Bana göre bu derdin iki dermanı var:
BİR: Ya Allah kurtaracak.
İKİ: Ya da bir biçimde kapağı buralara atacak.
Manevi kurtuluşun söz konusu olamayacağı artık iyice anlaşıldığına göre, geriye kalıyor bir tek transfer yöntemi.
Ben razıyım.
Murat Yetkin’in o muhteşem takas önerisinden aldığım ayakla...
Buradan açıkça teklif ediyorum:
“Ben gideyim / Fehmi Koru gelsin.”
Yeter ki...
Fehmi Koru’da herhangi bir hicap duygusuna yol açmayan, ancak onun yerine hepimizin yüzünü kızartan şu meşhur “Doğan Grubu takıntısı” son bulsun.
Ahmet HAKAN / HÜRRİYET
